Το Ρόδο της Ερήμου (γύψος) είναι ορυκτό ένυδρο θειικό ασβέστιο, σε μορφή κρυστάλλων με αιχμηρές άκρες που μοιάζουν με βέλη ή λόγχες. Μία ιδιαίτερη ποικιλία της γύψου είναι το Ρόδο της Ερήμου, που εμφανίζεται μόνο σε πολύ ξηρές ζώνες του πλανήτη και αποτελείται από στρώματα γύψου, νερού και άμμου.

Ο σοδάλιθος είναι ένα σχετικά σπάνιο ορυκτό που σχηματίζεται σε πυριγενή πετρώματα τα οποία κρυσταλλώνονται μέσα σε μάγμα πλούσιο σε νάτριο. Ξεχωρίζει για το έντονο μπλε χρώμα του. Ανακαλύφθηκε από τους Ευρωπαίους το 1811 στη Γροιλανδία και χρησιμοποιείται συχνά στην κατασκευή μενταγιόν και σκουλαρικιών.

Ο ίασπις είναι μια μορφή διοξειδίου του πυριτίου με διάφορες προσμείξεις. Πρόκειται για κοκκιώδεις κρυπτοκρυσταλλικές ποικιλίες χαλαζία, δηλαδή ποικιλίες που αποτελούνται από μικροσκοπικούς κρυστάλλους που δεν είναι ορατοί με γυμνό μάτι. Χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες ως πολύτιμος λίθος, καθώς και στην κατασκευή διακοσμητικών αντικειμένων.

Το γεώδες της Σαχάρας δεν είναι ορυκτό αλλά ένα πέτρωμα, στο εσωτερικό του οποίου έχουν σχηματιστεί κρύσταλλοι χαλαζία. Η λέξη «γεώδες» είναι το ουδέτερο του «γεώδης», που σημαίνει «όμοιος με τη γη». Κάθε γεώδες είναι ένα πραγματικό θαύμα της φύσης.

Η ορεία κρύσταλλος είναι μια μακροκρυσταλλική, διαφανής και άχρωμη ποικιλία χαλαζία. Η τέλεια διαφάνειά της οφείλεται στο γεγονός ότι δεν περιέχει προσμείξεις άλλων ορυκτών. Είναι γνωστή και ως «διαμάντι της Αλάσκας». Χρησιμοποιείται ως πολύτιμος λίθος εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Ο χαλκοπυρίτης είναι ένα κίτρινο-ορειχάλκινο ορυκτό που συναντάται σε αποθέματα σουλφιδίων και σε υδροθερμικές φλέβες. Αποτελεί την κυριότερη πηγή χαλκού για διάφορους πολιτισμούς εδώ και χιλιάδες χρόνια. Όταν έρχεται σε επαφή με την ατμόσφαιρα χάνει τη μεταλλική του λάμψη και το χαρακτηριστικό του χρώμα.

Ο πρενίτης είναι ένα αργιλοπυριτικό ορυκτό που ξεχωρίζει για το χαρακτηριστικό πράσινο χρώμα του και τα μικρά κρυσταλλικά εξογκώματα με στρογγυλές πλευρές. Σχηματίζεται στις κοιλότητες πυριγενών ηφαιστειακών πετρωμάτων πλούσιων σε μαγνήσιο, σίδηρο και πυρίτιο. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν ένα πολύ σπάνιο ορυκτό.

Η γύψος σχηματίζεται σε ιζηματογενείς αποθέσεις ως αποτέλεσμα της εξάτμισης του νερού. Το κόκκινο χρώμα της, οφείλεται στην παρουσία αργίλου και προσμείξεων οξειδίων μετάλλων στη σύστασή της. Οι κρύσταλλοί της έχουν τραπεζοειδές σχήμα και μπορούν να φτάσουν σε μήκος μέχρι και το ένα μέτρο. Χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες στην κατασκευή σπιτιών.

Ο τάλκης είναι ένα ορυκτό που συναντάται συνήθως στα μεταμορφωμένα πετρώματα που βρίσκονται στα όρια των τεκτονικών πλακών. Η σκόνη που παράγεται από την κατεργασία του, είναι ένα ιδιαίτερα χρήσιμο υλικό για την κατασκευή κεραμικών, βαφών, χαρτιού, καλλυντικών, πλαστικού, καουτσούκ και εντομοκτόνων.

Το καρνεόλιο είναι μια διάφανη ποικιλία χαλκηδόνιου που μπορεί να έχει διάφορα χρώματα, όπως πορτοκαλί, κόκκινο και καφέ. Συγχέεται πολλές φορές με το σάρδιο. Συνήθως κόβεται σε καμπουσόν και πωλείται ως διακοσμητικό στοιχείο. Τα πιο δημοφιλή δείγματά του είναι τα ημιδιάφανα.

Ο αμαζονίτης είναι μια πολύ σπάνια πράσινη ποικιλία του μικροκλινή, ενός πυριτικού ορυκτού. Το χαρακτηριστικό χρώμα του οφείλεται στην παρουσία μολύβδου και νερού στη χημική του σύσταση. Χρησιμοποιείται συχνά στην κατασκευή χειροποίητων κοσμημάτων, όπως στα σκουλαρίκια.

Ο κερουσίτης είναι ένα ανθρακικό ορυκτό που αποτελεί το δεύτερο σημαντικότερο μετάλλευμα μολύβδου μετά τον γαληνίτη. Οι κρύσταλλοί του έχουν συνήθως πολύ λαμπερές έδρες, αλλά υπάρχουν και άχρωμα δείγματα. Σήμερα εκτιμάται ιδιαίτερα από τους συλλέκτες.

Ο λαβραδορίτης ανήκει στην ομάδα των πυριτικών ορυκτών. Ορισμένα δείγματά του, αντανακλούν μια μεγάλη ποικιλία χρωμάτων. Το φαινόμενο αυτό, που είναι γνωστό ως «λαβραδορισμός», δεν συντελείται στην επιφάνεια του ορυκτού, αλλά στις εσωτερικές διδυμίες των κρυστάλλων του. Ο λαβραδορίτης χρησιμοποιείται ως πολύτιμος λίθος.

Ο όρος «στιλβίτης» αναφέρεται σε δύο διαφορετικά τεκτοπυριτικά ορυκτά, που ανήκουν στην κατηγορία των ζεόλιθων. Η διαφορά μεταξύ των δύο αυτών ορυκτών βρίσκεται στη χημική τους σύσταση: στον στιλβίτη-Ca επικρατεί το ασβέστιο, ενώ στον στιλβίτη-Na επικρατεί το νάτριο.

Η τουριτέλα είναι μια ποικιλία αχάτη που περιέχει στο εσωτερικό της απολιθωμένα όστρακα σαλιγκαριών από την εποχή του Ηώκαινου. Συνήθως συναντάται σε πετρώματα λουτίτη και ψαμμίτη. Χρησιμοποιείται συχνά στην κατασκευή χειροποίητων αντικειμένων.

Οι ξυλοοπάλιοι είναι ορυκτά που δημιουργήθηκαν από δέντρα τα οποία καλύφθηκαν από στρώματα ιζημάτων. Τα φυτικά κύτταρα αντικαταστάθηκαν από διοξείδιο του πυριτίου, με αποτέλεσμα να σχηματιστούν «ορυκτά εκμαγεία» που σήμερα μας παρέχουν πληροφορίες για τους οργανισμούς που έζησαν στη Γη σε παλαιότερες εποχές.

O λάπις λάζουλι δεν είναι ορυκτό, αλλά ένα μεταμορφωμένο πέτρωμα που ξεχωρίζει για το έντονο κυανό χρώμα του. Για να λάβει ένα πέτρωμα αυτή την ονομασία πρέπει να αποτελείται τουλάχιστον κατά 25% από λαζουρίτη (ένα πυριτικό ορυκτό).

Ο όνυχας είναι μια εντυπωσιακή ποικιλία χαλκηδόνιου με παράλληλη ζώνωση σε διάφορα χρώματα και αποχρώσεις. Σχηματίζεται σε σχισμές και κοιλότητες μετά από διήθηση νερού πλούσιου σε διοξείδιο του πυριτίου. Ο μαύρος όνυχας είναι ο πιο διαδεδομένος μαύρος πολύτιμος λίθος στον κόσμο.

Ο λεπιδόλιθος είναι ένα σχετικά σπάνιο ορυκτό της ομάδας των μαρμαρυγιών, γνωστό ως μία από τις φυσικές πηγές μεταλλικού λιθίου. Σχηματίζεται σε γρανιτικούς πηγματίτες, σε φλέβες χαλαζία υπό υψηλή θερμοκρασία και σε πετρώματα μαγματικής ή υδροθερμικής προέλευσης. Εξωτερικά εμφανίζει σχηματισμούς που του μοιάζουν με λέπια.